ลึกๆ แล้ว ต่อให้เราเป็นคนที่หวาดกลัวการมีความรักสักเท่าไหร่
แต่ในหัวใจ หากเลือกได้ เราคงอยากที่จะมีความรักที่แท้จริงกับใครสักคน
ความรักที่เราไม่ต้องเสียใจ
ความรักที่ไม่รู้สึกเหนื่อย และไม่รู้สึกว่า ต้องพยายาม
ความรักที่เป็นเหมือนพลังงานให้กับหัวใจ
เราจึงต่างแสวงหา ตามหา ไขว่คว้าเพื่อให้ได้มาซึ่งความรัก
แม้ว่า จะต้องเสี่ยงกับความเสียใจ
แต่หัวใจของเราก็จะสั่งให้เราเดินตามหัวใจของตัวเองเสมอ
เพราะลึกๆ เราเชื่อว่า แม้จะต้องผิดหวังจากความรักสักกี่ครั้ง
แต่การสมหวังจากความรักเพียงแค่ครั้งเดียวที่จะคงอยู่ตลอดไป
นั่นก็มากเพียงพอแล้วกับชีวิตของคนหนึ่งคน
ถึงอย่างนั้น เราอาจคิดว่า การไขว่คว้าให้ได้มาซึ่งความรัก
เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดแล้วของความรัก
ซึ่งในความเป็นจริงแล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย
สิ่งสำคัญที่สุดของความรักไม่ใช่การได้มา
แต่คือการรักษาความรักนั้นไว้ต่างหาก
เพราะถ้าพูดจริงๆ แล้ว
ความรักแม้การได้มาจะเป็นเรื่องยาก
แต่การรักษาความรักไว้เป็นเรื่องยากยิ่งกว่า
คนมากมายที่ทำให้ความรักเกิดขึ้นมาได้
แต่รักษาความรักไว้ไม่ได้
เพราะเขาดูแลความรักยังไม่ดีพอ
จนต้องมานึกเสียใจภายหลัง
เราอย่าเป็นคนนั้น
เมื่อได้ความรักมา
จงดูแลรักษาความรักนั้นให้ดีที่สุด
โอบกอดความรักไว้ด้วยหัวใจของเรา
เหมือนของขวัญอันล้ำค่า
ที่จะไม่ยอมให้หายไป
